بسم الله النور
بی تردید اگر توان رویارویی صحیح با امتحان فضای مجازی را نداشتیم, خداوند چنین آزمونی را پیش روی ما قرار نمیداد .
فضای مجازی واقعا مسئولیت ما را سنگین تر کرده است و میتوانیم چند برابر پیشینیان ثواب ببریم و جهاد کنیم همانطور که میتوانیم چندین برابر دچار ضعف و معصیت شویم
این که [امام] حسین علیه السلام فریاد میزند پس از اینکه همه عزیزانش را در خون میبیند و جز دشمن و کینه توز و غارتگر در برابرش نمیبیند فریاد میزند که آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟
مگر نمیداند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سوال , سوال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ی ماست و این سوال انتظار [امام]حسین علیه السلام را از عاشقانش بیان میکند و دعوت شهادت او را به همه ی کسانی که برای شهیدان حرمت و عظمت قائلند اعلام مینماید
شهید نشان میدهد و می آموزد که در برابر ظلم و ستم , ای کسانی که " می‌پندارید نتوانستن از جهاد معاف میکند" و ای کسانی که میگویید پیروزی بر خصم هنگامی تحقق دارد که بر خصم غلبه شود" نه شهید انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن , با مرگ خویش بر دشمن پیروز میشود و اگر دشمنش را نمیکشد رسوا میکند
شهادت «حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ» است. و
غیبت؟! آنهایی که حسین (علیه السلام) را تنها گذاشتند و از حضور و شرکت و شهادت غایب شدند، اینها همه با هم برابرند، هرسه یکی اند: چه آنهایی که حسین (علیه السلام) را تنها گذاشتند تا ابزار دست یزید باشد و مزدور او، و چه آنهایی که در هوای بهشت، به کنج خلوت عبادت خزیدند و با فراغت و امنیت، حسین (علیه السلام) را تنها گذاشتند و از درد سر حق و باطل کنار کشیدند و درگوشه محراب ها به عبادت خدا پرداختند و چه آنهایی که مرعوب زور شدند و خاموش ماندند. زیرا در آن جا که حسین(علیه السلام) حضور دارد ـ و در هر قرنی و عصری حسین حضور دارد ـ هرکس که در صحنه او نیست، هرکجا که هست، یکی است، مؤمن و کافر، جانی و زاهد، یکی است. این است معنای این اصل تشیع که قبول هر عملی یعنی ارزش هر عملی به امامت و به رهبری و به ولایت بستگی دارد! اگر او نباشد، همه چیز بی معناست و می بینیم که هست.و اکنون حسین حضور خودش را در همه عصرها و در برابر همه نسل ها، در همه جنگ ها و در همه جهادها، در همه صحنه‌های زمین و زمان اعلام کرده است، در کربلا مرده است تا در همه نسل ها و عصرها بعثت کند. و تو، و من، ما باید بر مصیبت خویش بگرییم که حضور نداریم.
و هرکسی اگر مسؤولیت پذیرفتن حق را انتخاب کرده است و هر کسی که می داند مسؤولیت شیعه بودن یعنی چه، مسؤولیت آزاده انسان بودن یعنی چه، باید بداند که در نبرد همیشه تاریخ و همیشه زمان و همه جای زمین ـ که همه صحنه‌ها کربلاست، و همه ماهها محرم و همه روزها عاشورا ـ باید انتخاب کنند: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این چنین ماندن را. اگر نمی خواهد از صحنه غایب باشد.
مهدیه
